25641018pm--เตือนตนเตือนใจให้ไกลทุกข์

18 ต.ค. 64 - เตือนตนเตือนใจให้ไกลทุกข์ : คนเราควรจะทำกรรมดีเรื่อยๆ แต่นอกจากกรรมดี เช่น การช่วยเหลือผู้อื่นแล้ว มันยังมีกรรมอย่างอื่นที่เราควรจะทำ นั่นคือเรื่องของการภาวนา การทำกรรมดีที่ว่ามานี้ มันเป็นประโยชน์ท่าน แต่ว่าการภาวนานี้ก็เป็นประโยชน์ตน โดยเฉพาะเราภาวนาเพื่อให้เกิดสติ สมาธิ ปัญญา อันนี้ก็จะช่วยทำให้เราสามารถที่จะรับมือ หรือเผชิญกับความทุกข์ที่เกิดจากอนิจจังของสังขารได้ อย่างที่พูดไว้ในตอนต้น ความแก่ ความเจ็บความป่วย ความพลัดพรากสูญเสียและความตาย มันสิ่งที่เราหนีไม่พ้น มันเป็นสิ่งที่รอเราอยู่หรือกำลังเกิดขึ้นทุกขณะ ถ้าหากว่าเราได้บำเพ็ญกรรม อันได้แก่การภาวนา เราก็จะสามารถรักษาใจให้ไม่ทุกข์ ในขณะที่สังขารร่างกายของเรามันเสื่อม มันเจ็บมันป่วย หรือว่าสังขารที่เป็นวัตถุสิ่งของทรัพย์สมบัตินอกตัว มันสูญหาย รวมทั้งคนรักล้มหายตายจากไป ใจก็ไม่ทุกข์

อันนี้เราทำได้ แม้ว่าเราจะหนีความแก่ ความเจ็บความป่วย ความตาย ความพลัดพรากไม่พ้น แต่ว่าเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ใจเราไม่ทุกข์ก็ได้ เมื่อเรารู้จักฝึกจิตเอาไว้ ให้เข้าใจสัจธรรมความจริง การฝึกจิตก็เป็นกรรมดีเหมือนกัน และนี่ก็จะเป็นที่พึ่งของเราได้ อย่างในบทพิจารณาสังขาร มีตอนหนึ่งบอกว่า เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ถ้าเราทำกรรมดี ก็จะเป็นที่พึ่งอาศัยของใจ ใจมีที่พึ่งที่จะไม่เป็นทุกข์ แม้ในยามที่ร่างกายเจ็บป่วย แก่ชรา หรือทรัพย์สมบัติสูญหาย คนรักตายจาก

 

อันนี้คือสิ่งที่เราควรเตือนตนของเราอยู่เสมอ ถ้าเราไม่อยากจะทุกข์เพราะว่าความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความพลัดพราก มันก็ต้องหมั่นฝึกจิตฝึกใจให้เกิดสติให้เกิดปัญญาขึ้นมา เพื่อทำให้เราสามารถที่จะเข้าใจความจริงของชีวิต ยอมรับอนิจจัง และก็สามารถที่จะยกจิตให้เหนือความทุกข์ความแปรปรวน อันนี้เรียกว่าเป็นความหมายอันหนึ่งของการยกจิตอยู่ให้เหนือโลก ที่พูดเมื่อวาน หรือโลกุตระ

 

นอกจากอยู่เหนือความผันผวนปรวนแปร อันได้แก่ ความเสื่อมยศเสื่อมลาภ หรือว่านินทาว่าร้าย รวมทั้งความทุกข์แล้ว ความเจ็บความป่วย ความแก่ชรา ความตาย ซึ่งมันเป็นทุกข์ทางสังขาร เราก็สามารถที่จะยกจิตให้เหนือได้ เพราะว่าจิตเป็นอิสระ ไม่ยึดมั่นถือมั่นในร่างกาย ว่าเป็นเราเป็นของเรา หรือถึงแม้จะไม่เห็นความจริงหรือสัจธรรมขั้นนั้น แต่ว่าก็ยังรู้จักรักษาใจให้ไม่เป็นทุกข์กับร่างกายได้ ถ้าเราเตือนตนอย่างนี้อยู่เรื่อยๆ ไม่ใช่เตือนอย่างเดียว ฝึกจิตฝึกใจไว้ด้วย มันก็ช่วยทำให้เรามีจิตใจที่ผ่องใสเบิกบาน แม้ในยามที่ความทุกข์อันเนื่องจากสังขารปรากฏแก่เรา