25650109am--ปรับใจให้เป็นกลาง

9 ม.ค. 65 (เช้า) - ปรับใจให้เป็นกลาง : มีคำสอนหนึ่ง อย่างเช่นเรื่องความสะดวกสบาย ท่านสอนให้รู้จักประมาณในความสบาย อย่าสบายมากเกินไป แต่ในอีกแง่หนึ่ง ท่านก็สอนควบคู่กัน ให้รู้จักหาความสบายให้กับตัวเองด้วย คำสอนที่ว่านี้ อย่าไปหลงในความสะดวกสบาย ให้รู้จักประมาณในความสบาย ท่านสอนสำหรับคนที่เพลิดเพลินในความสะดวกสบาย ให้รู้จักประมาณบ้าง แต่ว่ามีบางคนบางพวก พอไม่เพลิดเพลินในความสะดวกสบาย รู้จักประมาณในความสบาย กลายเป็นสุดโต่งไปอีกทางหนึ่งคือ ปฏิเสธความสบายไปเลย พระพุทธเจ้าก็สอนให้รู้จักหาความสบายให้กับตัวเองบ้าง อันนี้อยู่ในธรรมะที่เรียกว่า อายุวัฒนธรรม คือธรรมที่ทำให้อายุยืน เราจะได้ยินคำสอนของครูบาอาจารย์ หรือพระพุทธเจ้าที่บอกว่า อย่าไปให้ฟุ่มเฟือย ฟุ้งเฟ้อมาก ให้รู้จักสันโดษ สันโดษ เงินทองที่มี อย่าไปใช้ในการเสพสุข หรืออย่ามัวแต่หาเงินหาทองเพื่อการเสพสุขปรนเปรอตน ให้รู้จักสันโดษ

แต่กับบางคน ท่านสอนอีกอย่างหนึ่งว่า ให้รู้จักใช้ทรัพย์บ้าง ให้รู้จักใช้ทรัพย์เลี้ยงตัวเองให้มีความสุข เพราะมันก็จะมีคนอีกประเภทหนึ่ง ไม่ฟุ่มเฟือย แต่กลายเป็นคนตระหนี่ไปเลยอันนี้ก็สุดโต่งไปอีกทางหนึ่งเลย สำหรับคนที่ตระหนี่ ไม่ยอมใช้เงินเลย เอาแต่หา เอาแต่เก็บ ท่านก็สอนว่าให้รู้จักเลี้ยงตัวเองให้มีความสุข ไม่ใช่เลี้ยงตัวเอง เลี้ยงคนอื่นด้วยหรือใช้เงินเพื่อการเกื้อกูลเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม บำรุงสมณะชีพราหมณ์เป็นต้น อันนี้ก็สอนคนที่ตระหนี่ เพราะความตระหนี่เป็นสุดโต่งทางหนึ่ง

 

แต่บางทีคนเราไม่เข้าใจ ไปเข้าใจว่าพระพุทธศาสนาปฏิเสธเรื่องความสบายหรือการใช้เงินเลี้ยงตัวเองให้มีความสุข อันนี้เป็นเพราะฟังคำสอนอีกแง่หนึ่ง ที่มุ่งสอนให้คนที่เอาแต่ใช้ทรัพย์เพื่อปรนเปรอตน หรือว่าฟุ่มเฟือย ซึ่งมีจำนวนมาก แต่ก็มีอีกจำนวนหนึ่งที่ตรงข้าม ซึ่งก็เป็นโทษเหมือนกัน คือคนที่เอาแต่ตระหนี่ คำสอนของพระพุทธเจ้าหรือในพระพุทธศาสนาจะมีทั้งสองแง่ ในด้านหนึ่งก็ดึงคนที่สุดโต่งไปในทางที่เสพสุข หรือเพลินในความสุขให้กลับมา ระมัดระวังไม่หลงจมมีความสุขมาก หรือคนอีกประเภทหนึ่งจมในความทุกข์มาก หมกมุ่นอยู่ในความทุกข์ ทรมานตน ทำตนให้ลำบาก ก็ดึงให้มารู้จักหาความสบายให้กับตัวเองบ้าง หรือว่ารู้จักใช้ทรัพย์เลี้ยงตัวเองให้มีความสุขบ้าง