25650519pm--จากสงบสู่สว่าง

19 พ.ค. 65 - จากสงบสู่สว่าง : แต่ก่อน เวลาเดินก็ฉันเดิน เวลาฉันนั่งก็ฉันนั่ง มีตัวฉัน มีแต่ตัวกู เวลามีความคิดก็กูคิด เวลามีความโกรธก็กูโกรธ มีตัวกูตลอดเลย แต่ตอนหลังมีสติก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องของรูป มันเป็นเรื่องของนาม มีสติเห็นกายทำงาน แต่ไม่ใช่เรา อันนี้เรียกว่าเป็นวิปัสสนาแล้ว

แต่ตราบใดที่อยู่ในสภาวะที่สงบอยู่ สงบเพราะปล่อย เพราะวาง เพราะรู้ทันความคิด อันนี้ยังเป็นสมถะอยู่ อย่าเพิ่งพอใจแค่นั้น และยิ่งไปยึดความสงบด้วยแล้วยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ แต่ว่าถ้าหากว่ามีความสงบแล้ว ไม่ติดในความสงบแต่ว่าภาวนาต่อไป จนกระทั่งเห็นรูปเห็นนาม หรือว่าเห็นอนิจจังทุกขังอนัตตาจากกายและใจ รูปและนามที่แสดงออกมาให้เราเห็น อันนี้จึงจะเรียกว่าวิปัสสนา

 

ฉะนั้น ถ้าทำให้เห็นความสงบเกิดขึ้นแล้ว อย่าเพิ่งจบเท่านั้น ต้องทำให้สว่างเกิดขึ้นกับปัญญาของเราด้วย อันนี้จึงจะถือว่าเป็น วิปัสสนากรรมฐาน แต่ถึงจะยังไม่ใช่วิปัสสนากรรมฐาน ก็ไม่ใช่ว่า แล้วสมถกรรมฐานก็เลยกลายเป็นเรื่องขี้เหร่ ก็ยังควรทำ แต่ทำแล้วก็ควรรู้ว่า มันเป็นบาทฐานที่นำไปสู่วิปัสสนาได้