Luangpor Paisal Visalo‘s Podcast (ธรรมะ จาก หลวงพ่อไพศาล วิสาโล)

25641002am--อย่าปล่อยให้ความทุกข์ท่วมทับ

2 ต.ค. 64 (เช้า) - อย่าปล่อยให้ความทุกข์ท่วมทับ : ต้องรู้จักหาประโยชน์จากความทุกข์ เริ่มจากความทุกข์เล็กๆน้อยๆ ความปวดความเมื่อย หรือเหตุการณ์ที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไร เช่น เงินหาย หรือว่า ถูกคนตำหนิ ติฉินนินทา เราก็ถือว่า อันนี้เป็นแบบฝึกหัดที่จะมาให้เราได้เรียนรู้ หาประโยชน์จากความทุกข์ จากอนิฏฐารมณ์ เราต้องฝึกอย่างนี้อยู่เสมอ

เพราะว่าพอมันเกิดขึ้นจริงๆ บางครั้งมันก็มาเหมือนพายุ ถ้าไม่ฝึกไม่เตรียมเอาไว้มันก็ตั้งรับไม่ทัน บางทีเสียผู้เสียคนเสียศูนย์ไปเลย แต่ถ้าเราฝึกไว้ตั้งแต่ตอนนี้ ฝึกตั้งแต่ทุกข์เล็กๆน้อยๆ จนกระทั่งทุกข์ปานกลาง เหตุร้ายที่ไม่ได้หนักหนาอะไร พอเจอเหตุร้ายหนักๆเช่น สูญเสียคนรัก เสียอวัยวะ หรือว่าเจอเหตุร้ายอย่างที่ทั้งแพรวและเคสที่ประสบ ก็จะรับมือมันได้ ไม่ใช่แค่ไม่ทุกข์ แต่ว่ายังอาจจะมีความสุขได้ด้วย

 

การที่เราไม่เจอเหตุร้าย ยังไม่เจอทุกข์ท่วมทับในวันนี้ก็ถือว่าเป็นโอกาส อย่ามองว่าเป็นแค่โชค แต่มองว่าเป็นโอกาสที่จะให้เราได้มีเวลาตระเตรียม มีเวลาฝึกฝน ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น รวมทั้งรู้จักจัดหาประโยชน์จากความทุกข์หรืออนิฏฐารมณ์ พอถึงเวลาที่มันเกิดขึ้นกับเราจริงๆแบบหนักๆ เราก็จะตั้งตัวได้ แล้วก็จะไม่ได้ทุกข์ฟรีๆ เราก็สามารถจะหาประโยชน์จากมันได้

 

การเห็นประโยชน์จากความทุกข์ ไม่ปล่อยให้มันมาท่วมท้นใจนี่ มันเป็นสิ่งที่สำคัญมากเลย ตราบใดที่เรายังไม่สามารถที่จะฝึกใจให้ปล่อยวางร่างกาย ปล่อยวางทรัพย์สมบัติ เพราะเห็นว่า มันไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา

 

พูดง่ายๆตราบใดที่ยังไม่เห็นสัจธรรมในเรื่องของอนัตตาว่า ไม่มีอะไรที่เป็นเราของเราเลย ตราบนั้น การฝึกให้รู้จักยอมรับความทุกข์ที่เกิดขึ้น และรู้จักฝึกให้เห็นประโยชน์ของมัน หาคุณค่า ความหมายในทางดีงามจากมันได้ อันนี้มันเป็นสิ่งจำเป็นมาก และถ้าเราทำได้ การที่เราจะได้เห็นสัจธรรมที่ลึกซึ้งจนถึงขั้นว่า มันไม่มีอะไรที่ยึดมั่นถือมั่นได้เลย ไม่มีอะไรที่ยึดว่าเป็นเราเป็นของเราได้เลย มันก็จะเกิดขึ้นได้ 

25641001pm--ดีหรือร้ายอยู่ที่มุมมอง

1 ต.ค. 64 - ดีหรือร้ายอยู่ที่มุมมอง : มีกลอนบทหนึ่งที่พระฝรั่ง ฟาร์เทอร์ฮีแลร์ ซึ่งท่านรู้ภาษาไทยดีมาก สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม อีกคนตาแหลมคมมองเห็นดาวอยู่พราวแพรว ช่องเดียวกันคนหนึ่งมองเห็นโคลนตม แต่อีกคนจะมองเห็นดาวระยิบระยับพราวแพรว เหตุการณ์เดียวกันก็เหมือนกัน เหตุการณ์หนึ่งเราก็มองได้ 2 อย่าง มองว่ามันเลวร้ายก็ได้ บั่นทอนก็ได้ หรือมองว่ามันมีประโยชน์ มันมีคุณก็ได้

เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น มันไม่ได้เกิดขึ้นอย่างว่างเปล่า มันอยู่ที่ว่าเราจะให้ค่าหรือเราจะมองมันอย่างไร ถ้าเราสามารถทำใจได้ สักแต่ว่า สักแต่ว่า มันก็ดี แต่ว่าสักแต่ว่าเกิด แต่ไม่มีความหมายอะไรมาก แต่ตราบใดที่คนเรายังมองสิ่งต่างๆด้วยการที่ให้ความหมายกับมัน เราก็ควรที่เลือกจะให้ความหมายในทางบวก เพราะมันก็ทำให้เรากำลังใจ หรือทำให้เราได้ประโยชน์จากสิ่งที่เกิดขึ้น แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายแค่ไหนก็ตาม อันนี้คือสิ่งที่เราเลือกได้ เหตุการณ์เราเลือกไม่ได้ในบางครั้ง แต่ความรู้สึกสุขหรือทุกข์ ดีหรือร้าย นี่มันเลือกได้ เพราะมันอยู่ที่มุมมองของเราด้วย 

25640930pm--เป็นสุขกับชีวิตขาลง

30 ก.ย. 64 - เป็นสุขกับชีวิตขาลง : ความสุขนั้นมีอยู่รอบตัว แต่คนส่วนใหญ่มองไม่เห็น เพราะใจจดจ่อแต่ความสำเร็จที่รออยู่ข้างหน้า ผลก็คือขณะที่ความสุขข้างหน้ายังมาไม่ถึง เรากลับละทิ้งความสุขที่มีอยู่รอบตัว ทั้ง ๆ ที่เป็นสิทธิของเราโดยชอบธรรม กลายเป็นว่าเสียสองต่อ

จะไม่ดีกว่าหรือ ขณะที่ยังไปไม่ถึงจุดหมายปลายทาง เราก็เปิดใจชื่นชมสิ่งดี ๆ ที่มีอยู่รอบตัวหรือตามรายทาง แม้ความสุขข้างหน้ายังมาไม่ถึง แต่เราก็ได้สัมผัสกับความสุขที่มีอยู่แล้วทุกขณะ

 

แต่ถึงจะพลาดโอกาสนั้นไป ก็ยังไม่สาย เพราะขาลงเราก็ยังสามารถชื่นชมสิ่งดี ๆ ที่ให้ความสุขและความเบิกบานใจแก่เราได้ แต่นั่นหมายความว่าเราต้องไม่ห่วงหาอาลัยความสำเร็จที่กลายเป็นอดีตไปแล้ว หากยังมัวนึกถึงประสบการณ์อันตราตรึงใจบนยอดเขาที่ผ่านพ้นไปแล้ว ใจเราจะเปิดรับความสุขตามรายทางในยามขาลงได้อย่างไร

ขาลงไม่ใช่ประสบการณ์อันน่าเศร้า หากเราเดินลงอย่างช้า ๆ และหัดพินิจพิจารณา เราจะมีความสุข เป็นสุขที่อาจจะยิ่งกว่าช่วงขาขึ้นหรือเมื่อถึงจุดสูงสุดของการเดินทางเสียอีก เพราะใจเป็นอิสระจากความคาดหวังทั้งปวง 

25640929pm--ข้อคิดจากน้ำท่วม

29 ก.ย. 64 - ข้อคิดจากน้ำท่วม : สองวันมานี้ วัดป่าสุคะโตก็ได้ส่งอาหารข้าวของเครื่องใช้ไปช่วยผู้ที่เดือดร้อนจากน้ำท่วมที่ตัวเมืองชัยภูมิ ไปช่วยวัดดาวเรืองจัดทำโรงทานส่งอาหารไปให้กับผู้ที่เดือดร้อน วัดดาวเรืองอยู่ห่างประมาณ 5 กิโลเมตรจากเมืองชัยภูมิ ก็ถือว่าเป็นจุดที่ดีสำหรับการทำอาหาร ส่งไปช่วยผู้ที่เดือดร้อนจากน้ำท่วม ก็มีพระ มีแม่ชี มีญาติโยมช่วยกันคนละไม้คนละมือ รวมทั้งญาติโยมจากที่อื่นส่งเงินส่งของส่งอาหารมาสมทบ

เมื่อเช้า อาตมาก็ติดรถของวัดไปชัยภูมิด้วย ถือโอกาสไปเยี่ยมญาติโยมที่เดือดร้อน เราก็ได้ไปช่วยในเรื่องการส่งข้าวของส่งสะเบียงไปให้กับผู้ที่กำลังประสบภัย ชาวบ้านที่อยู่มา 60 กว่าปีบอกว่า ไม่เคยเจอน้ำท่วมหนักขนาดนี้ น้ำท่วมสูงมาก โดยเฉพาะเมื่อวานหรือเมื่อวันซืน น้ำท่วมในตลาดสูงถึงอกเลยก็ว่าได้ แม้ว่าตอนนี้น้ำจะลดลงไปพอสมควรแล้ว แต่ว่าตัวตลาดสูงท่วมถึงเอวหรือเกินกว่านั้นเลยด้วยซ้ำ ไม่เฉพาะที่ตลาดหรือจุดที่อยู่ใจกลางเมืองเท่านั้น บริเวณรอบๆหรือชานเมืองนี้ก็โดนน้ำท่วมหนักมากเพราะว่าตรงอนุสาวรีย์เจ้าพ่อพญาแลน้ำลึกถึง 2 เมตรท่วมหัวไปเลย

 

ถนนที่เคยมีรถสัญจรไปมากลายคลองไปแล้ว ถนนหลายสายก็ก็ใช้ไม่ได้แล้วต้องใช้เรือ หรือมิเช่นนั้นก็ต้องเป็นรถที่สูงคันใหญ่ ชาวบ้านหลายคนเก็บของไม่ทัน ข้าวของก็เสียหายไปมากมายโดยเฉพาะร้านค้าในตลาดนี้ก็เสียหายไปเยอะ ตามถนนก็เห็นรถจอดอยู่กลางน้ำ เมื่อวานนี้เขาว่าน้ำท่วมถึงหลังคารถเลย วันนี้ก็ท่วมแค่ครึ่งคันรถ บางคนบอกว่าไม่ได้อาบน้ำมา 4 วันแล้ว ไปไหนไม่ได้เลย อยู่แต่ชั้น 2 ชั้นล่างน้ำท่วม 100% แต่ก็เห็นมีรถ เรือของผู้ที่มีจิตศรัทธานำเอาน้ำเอาอาหารไปแจก แต่ก็ไม่รู้ว่าตรงชานเมืองหรือตัวเมืองรอบนอก การช่วยเหลือไปถึงมากน้อยแค่ไหน

 

ยังดีที่ส่วนใหญ่ไฟฟ้าไม่ได้ตัด การใช้โทรศัพท์มือถือ หรือว่าการใช้ชีวิตจึงไม่ถึงกับลำบากทีเดียว ถ้าหากว่าฝนไม่ตกในวันสองวันนี้ สถานการณ์ก็คงจะดีขึ้น แต่ว่าความเสียหายก็คงจะมากมายทีเดียว ตอนที่ไป ตัวตลาดปิดเกือบหมดค้าขายอะไรไม่ได้เลย แต่ยังมีร้านเซเว่นที่ยังเปิดอยู่ เขาป้องกันน้ำท่วมไม่ให้เข้าร้านเต็มที่เลย แต่แม้จะน่าจะเสียหายมากมายอย่างนี้ หลายคนเขาก็ทำใจได้ ไม่บ่นไม่โวยวายไม่ตีโพยตีพาย ถือว่าที่เสียก็เสียไป ่ทรัพย์แต่ใจไม่เสีย ก็รักษาใจให้เป็นปกติได้รวมทั้งปรับตัวให้เข้ากับชีวิตที่มีแต่น้ำท่วม หลายบ้านเรียกว่าตัดขาดจากสังคมเลยก็ว่าได้ เพราะน้ำท่วมสูงมาก ไม่มีเรือที่จะสัญจรไปไหนมาไหนได้ สภาพอย่างนี้หลายคนคงจะได้ตระหนักว่า มีเงินเท่าไหร่มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะว่าไปซื้ออะไรไม่ได้เลย สิ่งสำคัญตอนนี้ไม่ใช่เงิน แต่ว่าคือข้าวคือน้ำ ซึ่งก็ดีมีเพื่อนบ้านหรือว่าผู้ที่เขามีน้ำใจ เขาก็รู้ว่าบ้านไหนมีคนติดอยู่ ออกไปไหนไม่ได้ ก็เอาข้าวเอาน้ำมาแขวนไว้ที่ประตูบ้าน อันนี้เรียกว่าน้ำใจของผู้คนนี้แหล่ะในยามนี้สำคัญที่สุดเลย ไม่ใช่เงินทองแล้วก็ไม่ใช่รถยนต์ด้วย

 

รถยนต์ใช้อะไรไม่ได้เลย จอดอยู่กลางน้ำหมดสภาพเลย ถ้าไม่มีเรือ ก็ตัดขาดจากโลกภายนอกเลยก็ว่าได้ เว้นแต่ว่ามีโทรศัพท์ติดต่อพูดคุยหรือว่ามีเพื่อนบ้านหรือว่าหน่วยบรรเทาสาธารณภัย นำอาหารน้ำมาให้ ในยามคนจะได้ตระหนักเลยว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญหรือว่าช่วยอะไรไม่ได้ มีแต่น้ำใจของผู้คน และอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญคือการรักษาใจ เพราะว่าแม้จะมีข้าวมีน้ำ แต่ถ้าหากว่าใจนี้รักษาไม่ได้ รักษาไม่เป็น นี้ก็นี่ก็แย่ ข้าวหรือน้ำช่วยแค่ดูแลร่างกาย ไม่ให้หิวโหย ไม่ให้เจ็บป่วย แต่ว่าใจต้องใช้สติรวมทั้งความมั่นใจในน้ำใจของเพื่อนบ้านหรือน้ำใจของคนที่รู้จัก ก็จะได้มีความหวังว่า ทนมันไปอีกสักหน่อยเดี๋ยวก็จะดีขึ้น และยิ่งมีสติด้วยแล้วก็ทำให้ใจไม่ทุกข์ทรมานมาก ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้

 

อันนี้สำคัญมากเลย การยอมรับกับความทุกข์ที่เกิดขึ้น หรือยอมรับเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้น เพราะถ้ายอมรับไม่ได้ บ่นโวยวายตีโพยตีพายก็จะทำให้ไม่ใช่แค่เสียทรัพย์ใจก็เสียด้วย บางทีถึงกับนอนไม่หลับ แต่ถ้ายอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้คือเห็นว่ามันเกิดขึ้นแล้ว บ่นไปก็ไม่มีประโยชน์ โวยวายไปก็มีแต่จะซ้ำเติมตัวเอง อย่างนี้ก็ช่วยทำให้ใจเป็นปกติ 

25640928pm--อย่ายอมให้อดีตล่ามเราเอาไว้

28 ก.ย. 64 - อย่ายอมให้อดีตล่ามเราเอาไว้ : เรามีความรู้สึกตัวมากขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆ มันเกิดนิสัยใหม่ขึ้นมา ความหลงก็เริ่มอ่อนกำลังลง ใหม่ๆความหลงก็เหมือนนิสัยอื่นๆ มันเหมือนกับเป็นร่องน้ำ เป็นร่องน้ำที่ลึกปล่อยน้ำเข้าไปไปทางร่องนี้แหละครั้นเราจะพยายามสร้างร่องใหม่ เราพยายามขูดร่องใหม่ แต่พอปล่อยน้ำที่ไร น้ำก็ไปร่องเก่าอยู่นั่นแหละ มีน้ำนิดหน่อยที่มันไหลไปทางร่องใหม่ แต่พอเราขุดไปเรื่อยๆ ร่องใหม่ก็จะใหญ่ขึ้นๆ น้ำก็จะค่อยๆไหลไปทางร่องใหม่มากขึ้น จนกระทั่งถึงจุดหนึ่ง น้ำจะไหลไปทางร่องใหม่มากกว่าร่องเก่า

ร่องเก่าก็จะตื้น ขณะที่ร่องใหม่ก็จะกว้างและลึก อันนี้เรียกว่านิสัยใหม่เกิดขึ้นแล้ว ใหม่ๆนิสัยเก่ามีกำลังมากเลย เพราะว่ามันสะสมมานาน การที่เราจะสร้างนิสัยใหม่มาแทนนิสัยเก่า มันไม่ใช่เรื่องง่าย เหมือนกับการสร้างร่องน้ำใหม่มาแทนร่องน้ำเก่า ใหม่ๆน้ำไม่ไปร่องใหม่หรอก มันก็จะไปแต่ร่องเก่า แต่พอเราทำไปเรื่อยๆทำไปเรื่อยๆขุดไปเรื่อยๆ น้ำก็จะค่อยๆไหลไปร่องใหม่มากขึ้น

 

อันนี้เรียกว่านิสัยใหม่มันเริ่มจะเอาชนะนิสัยเก่า เราจะหลุดจากนิสัยเก่าได้ มันต้องสร้างนิสัยใหม่ อย่าว่า แต่เรื่องนิสัยที่ชอบหลงและเปลี่ยนมาเป็นนิสัยที่รู้สึกตัว แม้กระทั้งการตื่นเช้า ใหม่ๆทั้งที่รู้ว่าตื่นเช้าดี แต่มันก็ไม่ยอมตื่นมันก็งัวเงียอยู่นั่นแหละ เพราะว่านิสัยเก่า ตื่นสาย มันยังมีกำลังอยู่ แต่พอเราทำบ่อยๆทำบ่อยๆ มันก็จะตื่นเช้าได้บ่อยขึ้นๆ ความงัวเงียที่เคยเกิดขึ้นค่อยๆหายไป นิสัยใหม่เกิดขึ้น นิสัยเก่าก็ตายหายไป

 

การที่พาตัวเองออกจากนิสัยเก่านั้น ก็เป็นเรื่องสำคัญ โดยเฉพาะนิสัยที่มันคอยกดถ่วงหรือเหนี่ยวรั้งเราไม่ให้เจริญงอกงาม หรือก้าวหน้า ไม่ว่าจะเป็นนิสัยเก่าก็ดี ประสบการณ์เก่าๆในอดีตก็ดี อันนี้เราต้องคอยสำรวจว่า มันมามีอิทธิพลต่อจิตใจเราแค่ไหน มันมาคอยล่ามเราให้อยู่กับที่ หรือว่าไม่สามารถจะก้าวหน้าไปหรือเปล่า ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ต้องพยายามที่จะพาตัวให้หลุดจากประสบการณ์เดิมให้ได้

 

รวมทั้งพาตัวหลุดออกจากนิสัยเดิม ด้วยการทำความเพียร สร้างนิสัยใหม่ขึ้นมา สร้างสิ่งดีๆที่จะทำให้เราเกิดความมั่นใจในการลบล้างภาพเดิมๆที่มันฝังใจเรา อันนี้คือสิ่งที่เราทำได้ พระพุทธศาสนาเชื่อเรื่องของกรรมในปัจจุบัน การทำกรรมในปัจจุบันโดยเฉพาะมีความเพียร มันจะช่วยทำให้เกิดสิ่งใหม่ๆขึ้นมา ทดแทนสิ่งเก่าๆที่ไม่ดี 

25640927pm--หาชัยภูมิให้ใจ

27 ก.ย. 64 - หาชัยภูมิให้ใจ : เวลาน้ำท่วม ที่สูงมันเป็นชัยภูมิที่ทำให้เราปลอดภัย เราก็ควรจะรู้จักหาชัยภูมิให้กับจิตใจของเรา โดยเฉพาะในโลกที่มันผันผวนปรวนแปร ถ้าไม่อยากให้ความทุกข์มันมากระทบจิตใจ เราต้องรู้จักหาชัยภูมิให้กับจิตใจ ก็คือที่สูง สติช่วยยกจิตให้สูงขึ้น มันเป็นชัยภูมิที่เหมาะที่ปลอดภัยของจิต สติปัฏฐานนั้น ถ้ารู้จักเอาจิตมาตั้งอยู่บนฐานที่เหมาะสม คือสติปัฏฐาน มันก็เหมือนกับว่าจิตมีชัยภูมิที่ดีที่ความทุกข์มันไม่ท่วมถึง เหมือนกับเวลาเราอยู่ที่สูง น้ำท่วมมันก็ไม่สามารถที่จะมารบกวนได้ เพราะฉะนั้นเราต้องรู้จักหาชัยภูมิให้ใจ เป็นชัยภูมิที่ช่วยให้ใจอยู่บนที่สูงที่ปลอดภัย จากสิ่งรบกวน ซึ่งที่จริงมันก็ไม่ใช่เกิดจากรูปรสกลิ่นเสียงที่มากระทบหรอก แต่มันอยู่ที่ใจที่ไม่มีสติเป็นเครื่องรักษา

แต่ถ้าหากว่าใจมีสติเป็นเครื่องรักษา หรือว่ามีสติเป็นเครื่องช่วยยกจิตให้มันอยู่เหนือความทุกข์ทางใจ เหนืออารมณ์ที่มารบกวน ไม่ใช่แค่ความคิดฟุ้งซ่าน แต่รวมถึงความหงุดหงิด ความโกรธ ความเกลียด ความเครียด สิ่งเหล่านี้เราห้ามไม่ได้ เหมือนกับเราห้ามเสียงดังไม่ได้ เหมือนกับเราห้ามฝนไม่ได้ แต่ว่าเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ใจเราไม่ทุกข์เพราะสิ่งนั้นเพราะว่าใจเราอยู่เหนือจากการคุกคามการรบกวนของมัน ทั้งนี้เพราะมีสติปัฏฐานเป็นฐานของใจ ทำให้ใจอยู่เหนือสิ่งเหล่านี้ได้ หน้าที่ของเราคือการปฏิบัติธรรม เพื่อให้ใจมีที่ตั้ง ที่สูง เป็นชัยภูมิที่ทำให้เกิดความปลอดภัยแก่จิตใจอย่างแท้จริง 

25640926pm--ฝึกจิตให้งอกงามเหมือนดอกบัว

26 ก.ย. 64 (เย็น) - ฝึกจิตให้งอกงามเหมือนดอกบัว :

เมื่อเห็นดอกบัวบาน ใจเราก็พลอย

เบิกบานไปด้วย และถ้าพิจารณาอีกสักนิด

ก็จะได้แง่คิดสำหรับชีวิตด้วย บัวนั้นถือกำเนิด

จากโคลนตม ถ้าไม่มีโคลนตม ก็ไม่มีดอกบัว

ใช่หรือ ไม่ว่าทุกข์กับธรรม แยกจากกันไม่ได้

ไม่มี ทุกข์ ก็ไม่พบธรรม เมื่อใดที่มี ความทุกข์

ก็ขอให้ตระหนักว่า นั่นคือโอกาสที่จะดอกบัว

จะเบ่งบานกลางใจเรา บัวเกิดในน้ำ แต่ก็สามารถ

เจริญเติบโตจนพ้นน้ำและชูดอกได้ อย่างสวยสด

งดงาม คนเราก็ เช่นกัน แม้จะเกิดท่ามกลางกิเลส

แต่ ก็สามารถยกจิตเหนือกิเลสได้

 

น้ำไม่อาจจับต้องใบบัวฉันใด เราก็พึงรักษาใจ

มิให้อกุศลและ ความทุกข์แปดเปื้อนฉันนั้น

ด้วยคุณสมบัติพิเศษดังกล่าว บัวจึงถูกเลือก

ให้เป็นสัญลักษณ์ ของผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

หลุดพ้นจากกิเลสสิ้นเชิง ดังนั้นเมื่อเรา เห็นดอกบัว

ขอให้ถือดอกบัวเป็นครูที่สอนธรรมอันลึกซึ้งแก่เรา 

25640926am--ทำความเพียรด้วยใจปล่อยวาง

26 ก.ย. 64 (เช้า) - ทำความเพียรด้วยใจปล่อยวาง : การปฏิบัติธรรมหรือการทำอะไรก็ตาม เราก็มีเคล็ดลับอยู่ตรงนี้ รวมทั้งการดำเนินชีวิตด้วย ทำเต็มที่โดยวางจุดหมายเอาไว้ก่อน แล้วพอวางจุดหมายแล้ว มันก็ไม่เครียด มันก็ไม่ทุกข์ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น สอบไม่ได้ก็สอบใหม่ ไม่ได้อีกสอบใหม่ ฟุ้งบ้างก็ช่างมัน หลงบ้างก็ช่างมัน แต่ไม่เลิกทำ ทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็เห็นผลหรือว่าทำได้อย่างที่คาดหวังไว้ มันเป็นความสำเร็จได้โดยที่ปล่อยวางความสำเร็จนั้น แต่เอาใจมาอยู่ที่ทำความเพียร เพียรได้อย่างต่อเนื่องเพราะทำเล่นๆ หรือว่าเดินไปเรื่อยๆ

สำหรับคนทั่วไปก็ทำยาก เพราะว่าจะทำให้ต่อเนื่อง มันต้องโหมด้วยการกระตุ้น โดยมีความสำเร็จเป็นแรงผลัก และยิ่งทำอย่างนั้นมันก็ทำให เหนื่อยเร็ว แล้วก็ท้อได้ง่าย แต่พอเราไม่ไปจดจ่อที่จุดหมาย หรือไม่ยึดมั่นถือมั่นกับมันมาก ทำไปเรื่อยๆทำไปเล่นๆ แต่ทำไม่หยุด เดินไปเรื่อยๆ แต่ว่าเดินไม่พัก สุดท้ายก็ถึง และอาจจะถึงเร็วกว่าที่คิดก็ได้ 

25640925pm--รู้และทำก่อนสาย

25 ก.ย. 64 (เย็น) - รู้และทำก่อนสาย : มีคำพูดประโยคหนึ่งที่เราอาจจะคุ้นเคย รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา รู้วิชาอะไรที่ประเสริฐที่สุดก็คือรู้วิชาชีวิต วิชาที่เกี่ยวกับสัจธรรมความจริงของชีวิต รู้ที่สำคัญรองลงมาก็คือ รู้วิชาชีพหรือว่ารู้วิชาการ อันนี้ก็มีประโยชน์อยู่ ช่วยในการทำมาหากิน แต่ว่าก็อาจจะช่วยแก้ทุกข์ไม่ได้ โดยเฉพาะความทุกข์ทางใจ

อย่างที่เขาพูดว่าความรู้เท่าหัวเอาตัวไม่รอด อันนี้ก็หมายถึงรู้เกี่ยวกับวิชาชีพ วิชาการศาสตร์ต่างๆ อันนี้ก็เรียกว่าเป็นวิชาที่มีประโยชน์รองลงมาจากวิชาชีวิต แล้วรู้อะไรที่มีประโยชน์น้อยมากก็คือ รู้เกี่ยวกับเรื่องดาราว่าใครเป็นคู่จิ้นกับใคร มีประโยชน์ไม่มาก แค่เอาไปพูดคุยกับคนอื่นได้

 

มีรู้อีกอย่างหนึ่งที่มีประโยชน์น้อย คืออะไรรู้ไหม รู้งี้ รู้งี้มีประโยชน์น้อยมาก ที่ว่ารู้งี้มีประโยชน์น้อยก็เพราะว่า มันมักจะรู้เมื่อสายไปแล้ว อย่างที่มีหลายคนบอกว่ารู้งี้เมาแล้วไม่ขับดีกว่า รู้งี้ไม่กินเหล้าดีกว่า ก่อนขับรถ คนที่พูดอย่างนี้ก็หลังจากที่ประสบอุบัติเหตุไปเรียบร้อยแล้ว ตัวเองก็บาดเจ็บพิกลพิการ หรือไม่ก็ไปชนคนอื่นตาย หรืออาจจะทำให้ญาติพี่น้องที่โดยสารไปด้วย เกิดตายขึ้นมา

 

มีหลายคนบอกว่า รู้งี้น่าจะเลิกบุหรี่ไปนานแล้ว คนที่พูดอย่างนี้ก็เพราะว่าเป็นโรคปอด โรคถุงลมโป่งพองจากการสูบบุหรี่ติดต่อกันเป็นสิบๆปี ก็แทบจะช่วยอะไรไม่ได้ และก็มีหลายคนบอกว่า รู้งี้น่าจะกินเนื้อสัตว์ให้น้อยลง คนที่พูดอย่างนี้ก็เพราะว่าเส้นเลือดในสมองแตกจนกระทั่งเป็นอัมพาต เพราะว่าไขมันอุดตันในเส้นเลือดจากการกินเนื้อสัตว์

 

หรือบางคนก็บอกว่า รู้งี้ฉันน่าจะออกกำลังกายสม่ำเสมอ ที่พูดอย่างนี้ก็เพราะว่าล้มป่วยด้วยโรคหัวใจ ต้องผ่าตัดถึงกับต้องทำบายพาส แล้วก็มีหลายคนบอกว่า รู้งี้น่าจะให้เวลากับพ่อแม่มากๆ ไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ ชวนท่านไปเที่ยว ที่พูดอย่างนี้ก็เพราะว่าพ่อแม่ได้เสียชีวิตไปแล้ว ไม่สามารถที่จะดูแล ไม่สามารถที่จะพูดคุยหรือว่าพาท่านไปเที่ยวอย่างที่เคยรับปากเอาไว้ได้

 

รู้งี้ จึงเป็นรู้ที่มักจะสายไปแล้ว มาได้คิดต่อเมื่อเหตุร้ายเกิดขึ้น มาแก้ไขอะไรไม่ได้ หรือว่าแก้ไขได้น้อยมาก แต่ที่จริง รู้งี้ ไม่ถึงกับเกิดขึ้นเมื่อสายไป หลายคนยังมีเวลาที่จะตั้งตัว เวลาที่จะตั้งหลักได้ แต่ว่าก็ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปโดยเปล่าประโยชน์ไปไม่ใช่น้อยเลย หรือมิเช่นนั้นก็ต้องจมอยู่ในความทุกข์เป็นเวลานานกว่าจะออกจากทุกข์ได้ 

25640925am--สงบได้แม้ถูกกระทบ

25 ก.ย. 64 (เช้า) - สงบได้แม้ถูกกระทบ : ความสงบเพราะรู้นี้ หมายถึงใจสงบได้ทั้ง ๆ ที่รู้ คือ เห็นรูป ได้ยินเสียง ทั้งนี้เพราะรู้ทันผัสสะที่เกิดขึ้น ความสงบแบบนี้สำคัญมาก เพราะไม่ว่าเราอยู่ที่ไหนก็สงบได้ทุกที่ แม้มีสิ่งที่ชวนให้ทุกข์ใจมากระทบ แต่ใจไม่หงุดหงิดตาม บางคนฝึกให้ใจสงบแบบตัดการรับรู้ แต่ไม่ได้ฝึกใจให้เข้าถึงความสงบเพราะรู้ ความสงบที่เกิดขึ้นจึงเป็นความสงบเพียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น