Luangpor Paisal Visalo‘s Podcast (ธรรมะ จาก หลวงพ่อไพศาล วิสาโล)

25640916pm--อย่าหาทุกข์ใส่ตัว

16 ก.ย. 64 - อย่าหาทุกข์ใส่ตัว : เรายังซ้ำเติมตัวเองหลายอย่างนอกจากที่พูดมาแล้ว ที่มักจะทำกันบ่อยๆก็คือว่า ชอบเอาปัญหาของคนอื่นมาสร้างความทุกข์ให้กับเรา หรือว่ามาเป็นความทุกข์ของเรา ปัญหาที่ว่านี้อาจจะหมายถึงพฤติกรรมที่เป็นปัญหาของเขา ซึ่งบางทีก็ไม่ได้เกี่ยวกับเราเลย เช่น เห็นวัยรุ่นแต่งตัวไม่สุภาพ มากอดกันบนท้องถนน เห็นแล้วก็รู้สึกขุ่นมัว โกรธ วางใจไม่ได้ กลับไปบ้านก็เอาเรื่องนี้มาบ่นให้คนในบ้านฟัง

หรือว่าบางทีเห็นคนที่ทิ้งขยะไม่เป็นที่ การกระทำเหล่านี้ไม่สมควร แต่ว่าก็เก็บเอามาทำร้ายตัวเอง สร้างความขุ่นเคืองให้กับตัวเอง อันนี้เรียกว่าเอาปัญหาของคนอื่นมาเป็นความทุกข์ของเรา เจอการกระทำที่ไม่ถูกต้องไม่เหมาะสม มันขัดหูขัดตาทั้งๆที่ไม่เกี่ยวกับเราเลยก็เก็บเอามา เหมือนกับไฟที่สุมรุมเผาลนจิตใจของเรา ทำให้เกิดความหงุดหงิด เกิดความรำคาญ เกิดความขัดเคือง

 

เวลาทำงานแม้กระทั่งทำงานในวัดก็ดี เราทำงานของเรา แต่คนอื่นไม่ทำ ก็เกิดความไม่พอใจเขาขึ้น นึกบ่นในใจว่าเขาไม่มาช่วยงาน ทำไมเขาไม่ทำงาน ทำไมเขาไม่กวาดลานวัด ทำไมเขาไม่ปิดไฟ ทำไมไม่ปิดกระจกหน้าต่าง ปล่อยให้เราทำคนเดียว ที่เราทำแบบนี้ดีแล้ว แต่พอเราส่งจิตออกนอกไปจับจ้องอยู่กับพฤติกรรมที่มันอาจจะไม่เหมาะสม ไม่ถูกต้อง เก็บเอามาสร้างความทุกข์ให้กับจิตใจของเรา

 

อย่างนี้เรียกว่าซ้ำเติมตัวเอง เหมือนกันเราทำงานแต่ทำไมเขาไม่ทำ แม้กระทั่งลูกที่ดูแลพ่อแม่ แต่ว่าคนอื่นไม่ช่วยดูแล เขาไม่ดูแลพ่อ เก็บเอามาคิด โกรธโมโห ดูแลพ่อแม่ก็เหนื่อยอยู่แล้ว อย่างนี้เขาเรียกว่าเหนื่อยกาย เจออย่างนี้เข้าเรียกว่าเหนื่อย 2 ต่อ เพราะเหนื่อยใจซ้ำเติมด้วย 

25640915pm--ภาวนาเพื่อชีวิตที่ดีงาม

15 ก.ย. 64 - ภาวนาเพื่อชีวิตที่ดีงาม : เราได้ยินคำว่าไตรลักษณ์อยู่บ่อยจนคุ้นหูจนชินชา อันนี้คือปัญหาเลย ข้อดีก็คือว่าเราได้รับรู้ถึงเรื่องของสัจธรรมความจริง ถ้าเรานำไปพิจารณาปรากฏการณ์ต่างๆทั้งภายนอกภายใน มันก็จะทำให้เกิดปัญญา แล้วก็เห็นความจริงที่ว่าได้อย่างแจ่มแจ้งมากขึ้น แต่การที่จะได้ยินได้ฟังบ่อยๆบางทีมันทำให้เราคุ้นชิน แล้วก็เฉยชา

ซึ่งต่างจากคนที่ไม่เคยได้ยิน คนที่ไม่เคยได้ยินพอเขาได้ยิน เขาก็เกิดปัญญาลุกโพลงอย่างปัญจวัคคีย์ไม่เคยได้ยินเลยคำว่าอนัตตา พอได้ยินอนัตตาจากพระพุทธเจ้าเป็นครั้งแรก บรรลุธรรมไปเลย เกิดจิตที่เป็นอิสระ หลุดพ้น เพราะว่าเห็นแจ้งในสัจธรรม ตามความเป็นจริง

 

ก็เหมือนกับพระสารีบุตรสมัยที่เป็นปริพาชก เป็นคนฉลาด แต่ว่าทันทีที่ได้ยินได้ฟังธรรมของพระอัสสชิ พระอัสชิเป็นหนึ่งในปัญจวัคคีย์ พระสารีบุตรที่ตอนนั้นเป็นปริพาชก เห็นท่านอัสสชิเดินมาอย่างสุภาพอย่างสำรวมสงบ ก็ติดใจ ก็เลยถามว่าใครเป็นศาสดาของท่าน ศาสดาของท่านสอนว่าอะไร พระอัสสชิพูดไม่เก่งก็ตอบสั้นๆว่า ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ พระตถาคตกล่าวถึงเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น และความดับแห่งธรรมเหล่านั้น

 

สารีบุตรปริพาชกหรืออุปติสสะได้ยิน ดวงตาเห็นธรรมเลย เพราะว่าไม่เคยคำแบบนี้มาก่อน เพราะประโยคสั้นๆนี้ สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นอนิจจังของธรรมทั้งหลาย เพราะมันไม่มีตัวตนมันเป็นอนัตตา มันจึงเกิดและมีดับ พอได้ฟังประโยคเท่านี้แหละซึ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน ดวงตาเห็นธรรมเลยเพราะว่า มันเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่เรียกว่าพลิกมุมมอง ความรู้สึก

 

ซึ่งต่างจากชาวพุทธสมัยนี้ ได้ยินได้ฟังบ่อยๆ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา รวมทั้งอริยสัจ 4 ฟังจนกระทั่งเฉยชา เวลาเกิดอะไรขึ้น เวลารับรู้อะไร ก็ไม่ได้คิดที่จะใช้อริยสัจ 4 ในการมองหรือพิจารณาให้เห็นถึงความเป็นไตรลักษณ์ อันนี้เรียกว่า การเกิดในวัฒนธรรมแบบพุทธ ได้ยินได้ฟังบ่อยๆบางทีทำให้รู้สึกเฉยๆไม่รู้สึกแปลกหู หรือความสะดุดใจ

 

ต่างจากปัญจวัคคีย์ หรือว่าบัณฑิต หรือว่าผู้รู้สมัยพุทธกาล แสวงหาทางหลุดพ้น แสวงหาสัจธรรม แต่ก็ไม่เคยได้ยินคำว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา หรือข้อความในทำนองนั้น พอได้ยิน ปัญญาลุกโพลง เห็นแจ้งในสัจธรรม แต่ว่าถึงแม้เราจะได้ยินบ่อย แต่ว่าก็อย่าทำให้มันซ้ำซากจำเจ หมั่นพิจารณาสิ่งต่างๆให้เห็นถึงความเป็นไตรลักษณ์ ซึ่งอันนี้ก็อย่างที่บอก มันเป็นเรื่องของกายภาวนาทีเดียว คือการพัฒนาทางกายไม่ว่าจะเป็นตาดูหูฟัง พิจารณาให้ดีโดยมีสติ มันก็จะเกิดปัญญาขึ้นมาได้

 

อย่างที่เคยเล่าถึงพระติสสะที่ได้ฟังเพลงที่นางทาสีคนหนึ่ง ที่พร่ำพรรณนาถึงความรักที่ผันผวนแปรปรวนเพราะความเป็นอนิจจังท่านฟังแล้ว เรียกว่ามีสติอยู่กับการฟัง ปัญญาก็เกิด แล้วก็หลุดพ้นตรงนั้นเอง อันนี้เรียกว่าการภาวนาก็นำไปสู่ปัญญาภาวนาได้ 

25640914pm--เห็นความเครียด ไม่เป็นผู้เครียด

14 ก.ย. 64 - เห็นความเครียด ไม่เป็นผู้เครียด : ความเครียดมันไม่ทำร้ายเรา ถ้าเราเห็นมัน เช่นเดียวกับความคิดหรืออารมณ์ต่างๆ ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นอันตรายหรือเป็นภัยกับเราเมื่อมันเกิดขึ้น หลายคนเห็นว่าความคิดโดยเฉพาะความฟุ้งซ่านมันรบกวนเราจึงพยายามทุกวิถีทางที่ไม่ให้คิดจนฟุ้งซ่าน จนบังคับจิตไม่ให้คิด แต่ที่จริงแล้วเพียงแค่เรารู้ทันมันหรือเห็นมัน มันก็ไม่มีพิษไม่มีภัยหรือหมดพิษสง

ความเครียดก็เหมือนกัน แทนที่เราจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เครียด รวมทั้งการทำให้ใจหยุดคิดจะได้ไม่เครียดไม่หงุดหงิด อันนั้นก็ดีอยู่ แต่ว่าที่ควรทำควบคู่กันไปด้วยคือ การฝึกสติให้รู้ทันความคิดและเห็นความคิด เพราะพอได้รู้ทัน เห็นมัน ความเครียดก็จะทำอะไรเราไม่ได้ เห็นความเครียดแต่ไม่เป็นผู้เครียด อันนี้สำคัญมาก

 

นอกเหนือจากวิธีอื่นที่พูดมา เช่น การยอมรับว่ามันเป็นธรรมดา หรือว่าเห็นว่ามันมีประโยชน์ มองแง่บวก รวมทั้งการฝึกจิตให้นิ่งแล้วนั้น แต่ที่สำคัญไม่น้อยคือ การที่มีสติรู้ทัน หรือเห็นมันได้อย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเห็นความเครียดหรือว่ารู้ทันความคิดที่เป็นตัวการให้เกิดความเครียด ต้องฝึกตรงนี้บ่อยๆ หากรู้สึกว่าความเครียดมารุมเร้าจิตใจเรา

 

อย่างที่พูดว่าเจออะไรไม่สำคัญเท่ากับเจออย่างไร เจอความเครียดไม่สำคัญเท่ากับว่าเจอมันอย่างไร เจอมันด้วยอาการที่ยอมรับ หรือว่าเจอมันด้วยสติ ด้วยการรู้ทัน ด้วยการเห็น ไม่เข้าไปเป็น อันนี้สำคัญกว่า 

25640913pm--สติพาใจให้อยู่ในปัจจุบัน

13 ก.ย. 64 - สติพาใจให้อยู่ในปัจจุบัน : การที่จะเป็นอยู่ในปัจจุบันจนกระทั่งมีสติตามทันสิ่งต่างๆได้อย่างต่อเนื่อง ไม่หลุดลอยไป มันจะต้องมีคุณสมบัติอีกอย่างหนึ่ง คือ การที่เห็น รู้ทันความยินดียินร้ายที่เกิดขึ้น ความชอบความชังที่เกิดขึ้นในขณะที่รับรู้ ฟังคำบรรยาย หรือว่าอ่านหนังสือ ดูสารคดี บางทีไปไม่ได้ตลอด ตามไม่ต่อเนื่อง เพราะว่าไปสะดุดอยู่กับบางตอนบางช่วง เพราะว่าพอมันยินดี ก็ถูกใจ หรือพอยินร้าย ก็ไม่ถูกใจ เพราะมีความชอบเพราะมีความชัง มันทำให้สะดุดเกิดความติดขัดขึ้นมา ถ้าชอบก็ติดใจ ภาษาไทยเรียกว่าติดใจ ติดใจแปลว่าชอบ ถ้าไม่ชอบก็ขัดใจ มันเกิดการติดขัดขึ้นมา ไม่ว่าชอบหรือชังก็ตาม มันก็ทำให้ไม่สามารถที่จะตามทันสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าได้หรือสิ่งที่กำลังทำอยู่ในขณะนั้นๆได้

ต่อเมื่อหลุดจากความชอบความชัง ความยินดียินร้าย หรือพูดอีกอย่างหนึ่งว่า รู้เท่าทันความยินดียินร้าย ความชอบความชัง แล้วก็ไปต่อได้ ฟังคำบรรยายอาจจะสะดุดบางตอน แต่พอรู้ทันว่าเราสะดุดเพราะว่าติคใจก็ดี หรือขัดใจก็ดี ก็หลุดจากความติดใจความขัดใจนั้น อันนี้ก็ทำให้เกิดการตามทันกับสิ่งที่เป็นปัจจุบัน แต่ถ้าไปสะดุด ไปติดใจ หรือขัดใจ ก็เรียกว่าไม่ได้อยู่กับปัจจุบันแล้ว มันไปอยู่กับอดีต เพราะฉะนั้นการที่เราจะหลุดจากความยินดียินร้าย ความชอบความชัง ความติดใจหรือขัดใจได้ มันก็หมายความว่า ต้องรู้จักทำจิตให้เป็นกลางๆ การวางใจเป็นกลางตรงนี้เป็นสิ่งสำคัญ ที่จะช่วยทำให้เราเป็นอยู่ในปัจจุบันได้ 

25640912pm--ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

12 ก.ย. 64 (เย็น) - ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด : การทำปัจจุบันให้ดีที่สุด จึงเป็นหลักประกันอย่างเดียวในชีวิตว่า สิ่งที่ฝันใฝ่จะเป็นจริงได้ เพราะปัจจุบันคือสิ่งเดียวที่เรามีอยู่และสามารถทำอะไรได้ อดีตนั้นผ่านไปแล้ว ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ส่วนอนาคตก็ยังมาไม่ถึง และจะมาถึงในลักษณะใดก็ไม่มีใครล่วงรู้ได้ อย่าว่าแต่จะจัดการเลย (ภาษิตธิเบตกล่าวว่า ระหว่างพรุ่งนี้กับชาติหน้า ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะมาถึงก่อน) แน่นอนการวางแผนถึงอนาคตเป็นสิ่งดี แต่เมื่อถึงเวลาลงมือทำ ก็ควรใส่ใจกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ให้ดีที่สุด ซึ่งรวมถึงภาระหน้าที่ที่กำลังมีอยู่ด้วย

มีคนไม่น้อยใช้เวลามากมายในการตามล่าหาฝัน หมกมุ่นอยู่กับการสร้างอนาคตที่วาดหวังให้เป็นจริง แต่กลับละเลยปัจจุบัน ลืมครอบครัว ลืมสุขภาพ ลืมกายลืมใจ แล้ววันหนึ่งก็พบว่าตนเองป่วยเป็นโรคร้าย ไม่สามารถบรรลุถึงเป้าหมายที่วาดหวัง ถึงตอนนั้นจึงเสียใจที่ให้เวลาน้อยมากกับลูก ๆ และพ่อแม่ แต่ครั้นจะขอเวลาเพิ่มเพื่ออยู่กับเขาให้มากขึ้น ก็ทำไม่ได้เสียแล้ว เพราะเวลาที่อยู่บนโลกนี้ใกล้จะหมดแล้ว

 

จดจ่อใส่ใจกับแต่ละก้าวให้ดีที่สุด ย่อมถึงจุดหมายปลายทางในที่สุด แต่หากมีเหตุพลิกผัน ไปไม่ถึง อย่างน้อยก็ยังได้รับความสุขในปัจจุบัน เพราะทุกขณะแห่งปัจจุบันมีความสุขรอให้เราเก็บเกี่ยวเสมอ ตรงกันข้ามหากหมกมุ่นอยู่กับอนาคต เพราะหวังความสุขข้างหน้า นอกจากจะพลาดความสุขในปัจจุบันแล้ว แม้แต่ความสุขข้างหน้าที่วาดหวังก็อาจไม่ได้รับเช่นเดียวกัน เพราะไปไม่ถึงจุดหมายปลายทาง 

25640912am--ใจดีสู้เสือ

12 ก.ย. 64 (เช้า) - ใจดีสู้เสือ : นักศึกษาไทยผู้หนึ่งเล่าว่า เธอเคยถูกคนผิวดำล็อกคอขณะรอสัญญาณไฟเขียวบนเกาะกลางถนนในเมืองบอสตัน เขาเอามีดจี้เอวและสั่งให้เธอส่งกระเป๋าเงินให้ วันนั้นเป็นเช้าวันเสาร์จึงมีคนเดินถนนไม่มากทั้ง ๆ ที่เหตุเกิดหน้ามหาวิทยาลัย

โจรไม่พอใจเมื่อพบว่าในกระเป๋าของเธอมีเงินแค่ ๒๐ ดอลลาร์ ไม่มีบัตรเครดิตหรือบัตรเอทีเอ็มเลย เขาจึงถามหานาฬิกาและสร้อยคอ เธอก็ไม่มีสักอย่าง เนื่องจากช่วงนั้นจนกรอบมาก

 

โจรถามเธอว่าเป็นนักเรียนไม่ใช่หรือ คนเอเชียมาเรียนที่นี่ได้ต้องรวย เธอตอบว่า เธอไม่ได้ร่ำรวย แต่มาเรียนได้เพราะได้ทุน

 

เขาถามเธอว่าจะไปไหน เมื่อได้คำตอบว่า กำลังจะไปซื้ออาหาร เขาแปลกใจ ถามว่าเงิน ๒๐ ดอลลาร์พอหรือ เธอตอบว่าเหลือเฟือเพราะตั้งใจซื้อไข่อย่างเดียว โหลละ ๒ ดอลลาร์เท่านั้น

 

เขาถามต่อว่า เอาไข่ไปทำอะไร เธอตอบว่า เอาไปต้มกินได้ทั้งอาทิตย์

ระหว่างนั้นเอง เธอสังเกตเห็นยามมหาวิทยาลัยกำลังเรียกตำรวจ เธอจึงรีบโบกมือ พร้อมกับบอกว่า ไม่ต้องเพราะเราเป็นเพื่อนกัน

 

โจรพอได้ยินเช่นนั้นก็ทำท่างง แล้วถามเธอว่า รู้จักกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอตอบว่าเมื่อกี้ไง

 

จากนั้นเธอก็แนะนำตัวว่ามาจากประเทศไทย ซึ่งกำลังประสบวิกฤตเศรษฐกิจอย่างหนัก จนต้องยอมเป็นเบี้ยล่างให้ไอเอ็มเอฟ สภาพของเธอจึงย่ำแย่กว่าเขาเสียอีก

หลังจากสนทนาพักหนึ่ง เหตุการณ์นี้ก็ลงเอยแบบกลับตาลปัตร โจรแทนที่จะปล้นเอาเงินเธอ กลับพาเธอไปร้านค้า แล้วซื้ออาหารกับขนมให้เธอ ๓ ถุงใหญ่ พร้อมกับหิ้วมาส่งที่หน้ามหาวิทยาลัย อีกทั้งยังแถมเงินให้อีก ๕๐ ดอลลาร์

 

คนผิวดำคิดจะปล้นเอาเงินจากนักศึกษาไทย แต่เปลี่ยนใจเมื่อได้เห็นน้ำใจของเธอที่นอกจากห้ามยามไม่ให้เรียกตำรวจแล้ว ยังเห็นเขาเป็นเพื่อน ยิ่งมารู้ว่าเธอมีฐานะการเงินไม่สู้ดีนัก ก็รู้สึกเห็นใจ และยอมควักเงินช่วยเหลือเธอแทน

 

เวลานึกถึงโจรหรือขโมย เรามักคิดว่าเขาเป็นคนเลวที่เห็นแก่ตัวสถานเดียว แต่เขาก็เช่นเดียวกับเรา คือมีคุณธรรมอยู่ในจิตใจ แต่บางขณะความเห็นแก่ตัวได้ครอบงำจิตใจของเขา จึงลงมือทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แม้กระนั้นความดีในใจของเขาก็สามารถมีพลังเหนือความเห็นแก่ตัว และทำสิ่งที่ถูกต้องดีงามแทน ในกรณีของคนผิวดำคนนี้ ความดีในใจของเขาไม่ได้เกิดขึ้นเอง แต่ได้รับการกระตุ้นจากน้ำใจไมตรีของนักศึกษาไทย

 

ความดีนั้นมีพลัง มันสามารถเชิญชวนหรือดึงดูดความดีที่ซุกซ่อนในใจของอีกฝ่ายหนึ่ง ให้แสดงตัวออกมา จนสามารถเอาชนะความเห็นแก่ตัวหรืออารมณ์อกุศลในใจของเขาได้ ใครก็ตามที่ได้รับการปฏิบัติด้วยดี อย่างมีน้ำใจไมตรี พลังแห่งความดีในใจเขาจะถูกกระตุ้นจนอยากทำดีกับอีกฝ่ายด้วย 

25640911pm--ทำเล่นๆแต่ทำจริงๆ

11 ก.ย. 64 (เย็น) - ทำเล่น ๆ แต่ทำจริง ๆ : ทำเล่น ๆ มันก็คือทำเล่น ๆ จริง ๆ ไม่มีการบังคับจิต มันเป็นการให้อิสระกับจิตในการที่จะคิดก็ได้ ซึ่งตรงนี้ก็เป็นเรื่องแปลก ในด้านหนึ่งหลวงพ่อเทียนก็บอกว่า ความคิด มันทำให้เราเป็นทุกข์ คนเราเป็นทุกข์เพราะความคิด แม้ว่ากายจะสะดวกสบายแต่ว่าใจก็เป็นทุกข์ คิดถึงเรื่องราวในอดีต หรือไม่ก็ไปคิดถึงปัญหาที่ยังไม่เกิดขึ้นในอนาคต

คนเราทุกข์เพราะความคิด อันนี้ท่านย้ำมากเลย แต่ในอีกด้านหนึ่ง ท่านก็บอกว่า อย่าห้ามคิด ให้มันคิดเลย ยิ่งกว่านั้น ยังพูดถึงว่า มันยิ่งคิด ยิ่งรู้ กลายเป็นว่ายิ่งคิดก็ยิ่งดี เพราะว่ายิ่งทำให้รู้ทันได้มากขึ้น คำว่ารู้คือรู้ทัน รู้ทันความคิด 

25640911am--มีชีวิตเหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้าย

11 ก.ย. 64 (เช้า) - มีชีวิตเหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้าย : วิธีหนึ่งที่จะช่วยให้เราไม่รั้งรอที่จะทำความดีกับคนรัก ผู้มีพระคุณ หรือผู้ที่อยู่ต่อหน้าเรา ก็คือ ปฏิบัติกับเขาเหล่านั้นราวกับว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาได้อยู่กับเรา เมื่อใดก็ตามที่เราระลึกถึงความจริงว่าพรุ่งนี้ไม่เราหรือเขาอาจจะต้องพรากจากกัน เราจะไม่เอาแต่ใจตัว ทำตามอำเภอใจ ใช้อารมณ์กับเขา หรือเพิกเฉยเขา แต่จะปฏิบัติด้วยความใส่ใจ รับฟังเขาและคำนึงถึงความรู้สึกนึกคิดต่อเขา ซึ่งไม่เพียงช่วยให้เขามีความสุขเท่านั้น เราเองก็จะมีความสุขด้วยเช่นกันเพราะมีความรู้สึกดีกับเขา ผลที่เกิดขึ้นตามมาก็คือความสัมพันธ์ที่ราบรื่นกลมกลืน อีกทั้งยังเป็นหลักประกันว่า หากพรุ่งนี้เรากับเขาต้องพรากจากกัน แม้จะมีความเศร้าโศกเสียใจเป็นธรรมดา แต่ก็ไม่มีความรู้สึกผิดติดค้างใจ อีกทั้งยังจะมีความปลื้มปีติที่ได้ทำดีที่สุดกับเขาแล้ว

ชีวิตนี้แม้จะเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน แต่สิ่งที่แน่นอนก็คือปัจจุบันขณะ ดังนั้นหากจะทำความดีก็ควรทำเสียแต่วันนี้หรือเดี๋ยวนี้ โดยเฉพาะกับคนที่อยู่เบื้องหน้าเรา ยิ่งเป็นคนที่สำคัญต่อชีวิตเราด้วยแล้ว อย่ามัวผัดผ่อนหรือรั้งรอ เพราะโอกาสที่เราจะทำดีกับเขานั้น แม้จะมีมากมายเพียงใดในอดีต ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีมากมายในอนาคต พ้นจากวันนี้หรือเดี๋ยวนี้แล้ว โอกาสทองอาจหมดไปเลยก็ได้ ใครจะรู้ 

25640910pm--ผ่านพ้นความกลัว

10 ก.ย. 64 - ผ่านพ้นความกลัว : ความกลัวนั้นเกิดจากใจที่ปรุงแต่งไปเอง แต่พอเจอของจริงเข้า ก็พบว่ามันไม่ได้น่ากลัวหรือเลวร้ายอย่างที่นึก ความกลัวก็หายไปเพราะมีปัญญาเห็นความจริงว่ามันไม่ได้มีอะไรที่น่ากลัว เรื่องนี้ตรงกับที่มารี คูรี นักวิทยาศาสตร์ชาวโปแลนด์ที่มีชื่อเสียงและเก่งมาก ได้รับรางวัลโนเบลถึง ๒ ครั้ง เธอบอกว่า “ในชีวิตนี้ไม่มีอะไรที่น่ากลัว มีแต่สิ่งที่ต้องทำความเข้าใจ” คือพอเข้าใจแล้วก็จะหายกลัว ความเข้าใจนั้นไม่ได้เกิดจากการคิดเอา แต่เกิดจากการได้สัมผัสหรือประสบด้วยตัวเอง จึงจะรู้ว่ามันไม่ได้น่ากลัว 

25640909pm--ทุกข์เพราะทำผิดเมื่อมีผัสสะ

9 ก.ย. 64 - ทุกข์เพราะทำผิดเมื่อมีผัสสะ : ความโกรธเกิดขึ้นมันก็มีผู้โกรธตามมา ความหงุดหงิดเกิดขึ้นก็มีผู้หงุดหงิดตามมา มีความปวดเกิดขึ้นก็มีผู้ปวดตามมา เพราะฉะนั้น ถ้าเราพิจารณาดูดีๆความทุกข์ที่ใจ มันก็ล้วนเกิดจากการที่ใจปฏิบัติไม่ถูกเมื่อเกิดผัสสะขึ้นมา จะทำอย่างไรไม่ให้ใจเป็นทุกข์ ก็คือ เมื่อมีการกระทบขึ้นมาหรือเกิดผัสสะ เสียงกระทบหู รูปกระทบตา ก็สักแต่ว่ารู้ ไม่ปรุงแต่ง รู้แล้วก็วาง อันนี้ก็เคยพูดไปแล้ว สักแต่ว่าเห็น สักแต่ว่าได้ยิน

การรับรู้เกิดขึ้น แต่รู้แล้วก็วาง เพราะว่าอะไร เพราะว่ามีสติ ถ้าหากว่าผัสสะเกิดขึ้นแล้วมีสติเข้าไปกำกับหรือมีสติเมื่อเกิดผัสสะ การที่ปรุงแต่งต่างๆนานาก็จะเกิดขึ้นได้ยาก สักแต่ว่าเห็น สักแต่ว่าได้ยินก็จะเกิดขึ้นเป็นอัตโนมัติ ได้ยินเสียง มีสติแล้วก็วาง อย่างเช่น เวลาเราเดินจงกรม เวลาสร้างจังหวะ มีเสียงต่างๆเข้ามากระทบหู เราจะพบว่า มันก็วางได้ง่าย

 

หรืออย่างตอนนี้กำลังฟังคำบรรยาย มีเสียงจั๊กจั่นเรไร เสียงแมลงกระทบหู ก็สักแต่ว่าได้ยิน ถ้าเรามีสติ มันได้ยินแล้วก็วาง ไม่ปรุงเกิดความยินดียินร้ายขึ้นมา ไม่เกิดการผลักไสขึ้นมา แต่บางครั้งมันก็อดปรุงแต่งไม่ได้ เกิดอารมณ์ตามมา เกิดความยินร้ายขึ้นมา เกิดความไม่พอใจ เกิดความหงุดหงิดขึ้นมา

 

เราก็ยังมีอีกอย่างหนึ่งที่เราทำได้คือ รู้ทัน รู้ทันอารมณ์ที่เกิดขึ้น เห็นความไม่พอใจที่เกิดขึ้น เห็นความหงุดหงิดที่เกิดขึ้น ยิ่งถ้ารู้แบบซื่อๆ รู้แล้วมันก็จะวาง ปล่อยให้อารมณ์นั้นดับไป เราอาจจะไม่สามารถที่จะรู้ซื่อๆต่อเสียงรูปรสกลิ่นเสียงหรือสัมผัสที่มากระทบ แต่ว่าเราก็ยังสามารถที่จะมาเห็นหรือว่ารู้ซื่อๆเมื่อมีอารมณ์เกิดขึ้นจากการกระทบนั้น ทั้งสองอย่างทำได้ด้วยการมีสติ มีสติเมื่อเกิดผัสสะ